Kluczowe znaczenie z punktu widzenia prawa autorskiego i praw pokrewnych ma kwestia pierwsza. Do końca 1998 r. między regulacją ubezpieczeniową a unormowaniem przedmiotu ochrony w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych występował brak spójności. Stan ten utrzymany został zasadniczo na gruncie nowych przepisów (por. art. 8 ust. 7 i 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

W kontekście powyższych opłat pojawiają się dwie zasadnicze kontrowersje pra-ktyczne. Z jednej strony chodzi o interpretację zwrotu ustawowego, zgodnie z którym obowiązek uiszczania opłat zawężony został do utworów, któiych czas ochrony autorskich praw majątkowych upłynął. Należałoby zapis ten interpretować w ten sposób, iż opłaty występują w przypadku utworów, które w ogóle kiedykolwiek ochroną z tytułu prawa autorskiego były objęte.

Pierwsza z powyższych metod polega w uproszczeniu na tym, że od łącznej sumy dochodów (uzyskanych w Polsce i za granicą) oblicza się podatek dochodowy według skali obowiązującej w Polsce, a następnie od tak ustalonego podatku odlicza się kwotę podatku zapłaconego wcześniej za granicą.

Z kolei metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że przy opodatkowaniu w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty przez daną osobę fizyczną w innym państwie. Dla ustalenia stawki podatku, należnego od dochodu osiągniętego przez nią w Polsce, korzysta się jednak ze stawki podatku właściwej dla łącznego dochodu, czyli także dochodu uzyskanego za granicą.

Zakres tych opłat jest ograniczony pod względem podmiotowym i przedmiotowym, ponieważ obowiązek ich uiszczania dotyczy producentów lub wydawców utworów li-terackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych.

Obowiązek uiszczenia opłaty powstanie także w sytuacji, gdy sprzedawane są chronione opracowania takich utworów, a także nie chronione opracowania utworów, które nadal korzystają z ochrony. Jedynie w ostatnim z wymienionych przypadków czas ochrony opracowywanych utworów nie musi jeszcze upłynąć.

Z drugiej strony, kwota zabezpieczenia, znajdującego się w dyspozycji organów celnych, stanowi górną granicę, do której osoby trzecie, np. właściciele podejrzanych o piracki charakter towarów, mogą zwracać się ze swoimi roszczeniami do administracji celnej. W razie zwrotu wnioskodawcy nie wykorzystanej części zabezpieczenia, po wygaśnięciu ochrony roszczenia odszkodowawcze należy kierować bezpośrednio do niego – na ogólnych zasadach postępowania cywilnego. Wystąpienie w takiej sytuacji przez poszkodowaną osobę trzecią z roszczeniem przeciwko organowi celnemu lub celnemu funkcjonariuszowi spowoduje bowiem odrzucenie pozwu przez sąd cywilny (por. art. 58 lit. c TRIPS).

Regułą jest zatrzymanie towarów na okres 10 dni roboczych. Faktycznie jednak pozostają one w dyspozycji organu celnego znacznie dłużej. Otóż termin ten liczony jest nie od dnia zatrzymania przesyłki na granicy, ale od dnia doręczenia wnioskodawcy zawiadomienia o tym fakcie.

Wyegzekwowanie ochrony zależy w dużym stopniu od operatywności zainteresowanej nią osoby, która powinna w 10-dniowym terminie przedstawić organowi celnemu zarządzenie sądu o zabezpieczeniu roszczeń na zatrzymanych towarach. Wynika stąd, iż wniosek o wydanie zarządzenia tymczasowego wnioskodawca powinien złożyć w sądzie cywilnym niezwłocznie po otrzymaniu stosownego zawiadomienia od władz celnych.

Zabezpieczenie ma dwojakiego rodzaju przeznaczenie. Po pierwsze, ma ono pokryć koszty dozoru celnego, np. przechowania zatrzymanych przez organ celny towarów. Po drugie zaś, jego kwota służy zaspokojeniu ewentualnych roszczeń osób trzecich, wynikłych z zatrzymania podejrzanych o piracki proceder towarów. Jest to zgodne z tendencją przerzucania kosztów ochrony na osobę nią bezpośrednio zainteresowaną, składającą wniosek. Osoba ta zyskuje bowiem pomoc ze strony sprawnie działających organów celnych, ale w zamian musi się liczyć z określonymi wydatkami.

Zaspokojenie powyższe jest możliwe nawet po zwolnieniu towarów – do końca okresu ochronnego. Po upływie zaś tego okresu organ celny może dysponować posiadanym zabezpieczeniem na cele odszkodowawcze zasadniczo przez 3 miesiące. Jedynie wówczas, gdy w trakcie okresu ochronnego nie były ponoszone żadne koszty, związane z ochroną, w tym zwłaszcza koszty dozoru celnego, zabezpieczenie zwracane jest wnioskodawcy w ciągu miesiąca od upływu terminu ochrony.

Kandydat, któiy wygrał konkurs, ma prawo do objęcia funkcji dyrektora szkoły lub placówki, chyba że organ sprawujący nadzór pedagogiczny zgłosi umotywowane zastrzeżenie do kandydata w ciągu 14 dni od decyzji komisji. Już wspomnieliśmy, że organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego ma prawo powołać w trybie pozakonkursowym dyrektora szkoły lub placówki. Mówi o tym art. 36a, ust. 4 USO. Tryb poza konkursem jest tiybem zastępczym. Podstawową formą wyłaniania dyrektora jest konkurs. Stanowisko dyrektora powierzone zostaje na 5 lat. W uzasadnionych przypadkach, w uzgodnieniu z kuratorem oświaty, można powierzyć to stanowisko na krótszy okres, jednak nie krótszy niż 1 rok. Również po upływie okresu, na jaki powołano dyrektora, organ prowadzący po zasięgnięciu opinii rady szkoły i rady pedagogicznej oraz w uzgodnieniu z kuratorem oświaty może przedłużyć powierzenie stanowiska na kolejne 5 lat lub krócej. Do czasu powierzenia stanowiska dyrektora w drodze konkursu lub poza konkursem organ prowadzący może powierzyć pełnienie tej funkcji wicedyrektorowi, a w szkołach, w których nie ma wicedyrektora, nauczycielowi tej szkoły, jednak nie dłużej niż na 6 miesięcy.

Po pierwsze należy stwierdzić, iż nośnik w rozumieniu prawa cywilnego jest rzeczą ruchomą-niezależnie od tego, czy jest to wyłącznie sam nośnik (tzw. czysty nośnik), czy też egzemplarz określonego dobra niematerialnego, np. programu komputerowego. Oczywiście wartość rynkowa nagranej dyskietki jest większa niż jej czystej postaci.

Kolejna kwestia to częste identyfikowanie nośników z dobrami niematerialnymi, zwłaszcza utworami. Otóż sprzedaż nośnika z utworem nie oznacza, iż dochodzi jednocześnie do przeniesienia praw majątkowych do danego dzieła. W większości przypadków nabywcy nośników uzyskują przez ich kupno jedynie prawo do korzystania w granicach dozwolonego użytku osobistego z utrwalonego na nich utworu czy przedmiotu praw pokrewnych, nie stając się przez to wyłącznymi dysponentami praw majątkowych.

Nośniki materialne podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ z opodatkowania tego na mocy ustawy z 29.6.1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. Nr 85, poz. 428) wyłączone zostały jedynie majątkowe prawa autorskie do utworów, nie zaś ich nośniki.

Wyjątek dotyczy nabytych w drodze spadku dzieł sztuki i rękopisów będących przedmiotem twórczości spadkodawcy oraz materiałów bibliotecznych, jeżeli spad-kodawca zajmował się działalnością naukową, oświatową, literacką lub publicystyczną. Zwolnienie powyższe dotyczy jednak tylko przypadków, gdy spadkobierca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu w Polsce (por. art. 4 ust. 1 pkt 9 lit. b i ust. 4 PSpDarU).

Zgodnie z art. 6a, ust. 5 Karty nauczyciela samorząd uczniowski zyskał prawo wydawania opinii o nauczycielu podczas oceny jego pracy przez dyrektora szkoły: Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, który przy jej dokonywaniu może zasięgnąć opinii samorządu uczniowskiego. Ten zapis nie nakłada na dyrektora obowiązku zasięgania takiej opinii, lecz upoważnia go do tego.

Szkoła publiczna powinna zapewnić nauczycielom i uczniom możliwość ko-rzystania z pomieszczeń do nauki z niezbędnym wyposażeniem, z biblioteki, świetlicy, gabinetu lekarskiego i dentystycznego, pomieszczeń administracyjno- -gospodarczych oraz zespołu urządzeń sportowych i rekreacyjnych.

Szkoła publiczna może być zlikwidowana z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę po zapewnieniu uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej o tym samym lub zbliżonym profilu. Jeżeli organem prowadzącym szkołę publiczną jest jednostka samorządu terytorialnego, likwidacja może nastąpić po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty. W przypadku innych osób prawnych i fizycznych zgody na likwidację udzielić musi organ, który udzielił zezwolenia na jej założenie. Organ prowadzący jest obowiązany na 6 miesięcy przed terminem likwidacji zawiadomić rodziców, właściwego kuratora oraz właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego o zamiarze likwidacji. W przypadku szkoły niepublicznej osoba prowadząca taką szkołę ma prawo zlikwidować jąz końcem roku szkolnego, ale również zobowiązana jest co najmniej 6 miesięcy przed terminem likwidacji zawiadomić rodziców, organ dokonujący wpisu do ewidencji oraz urząd gminy, na terenie której szkoła jest położona, o zamiarze i przyczynach likwidacji szkoły.

W skład rady szkoły wchodzą w równej liczbie: nauczyciele wybrani przez ogół nauczycieli szkoły niepełniący żadnej funkcji, rodzice wybrani przez ogół rodziców, uczniowie wybrani przez ogół uczniów. W skład rady szkoły nie wchodzą uczniowie szkół podstawowych, a w gimnazjach udział uczniów w radzie szkoły nie jest obowiązkowy (art. 51, ust. la USO). Rada powinna liczyć co najmniej 6 członków. Statut szkoły może określić większą ich liczbę. Również statut określa tryb wyboru członków rady. Kadencja rady szkoły trwa trzy lata, z możliwością zmiany co roku 'A jej składu. Rada szkoły wybiera przewodniczącego i uchwala regulamin pracy. W regulaminie mogą być określone rodzaje spraw, w których rozpatrywaniu nie biorą udziału przedstawiciele uczniów. W posiedzeniach rady szkoły mogą brać udział z głosem doradczym dyrektor szkoły lub inne osoby zapraszane przez przewodniczącego . Powstanie rady szkoły pierwszej kadencji organizuje dyrektor na wniosek dwóch spośród trzech podmiotów, tj. rady pedagogicznej, rady rodziców, samorządu uczniow-skiego.