Elementy prawa dla ekonomistów

szatni. Z jej zawarciem wiąże się niekiedy wydanie znaku legitymacyjnego (numerka w szatni), koniecznego do zidentyfikowania osoby uprawnionej do odbioru powierzonej rzeczy.

Podstawowym obowiązkiem przechowawcy jest czuwanie nad rzeczą i dbanie o to, by jej stan się nie pogorszył, a więc by nie uległa zniszczeniu, uszkodzeniu, zabrudzeniu itd. Sposób sprawowania pieczy zależy od umowy, a najczęściej wynika z okoliczności i z właściwości przechowywanej rzeczy, inaczej bowiem przechowuje się torebkę w garderobie, inaczej zaś rasowego psa w przechowalni lotniska.

Przechowawca powinien rzecz przechować w umówionym miejscu, którego nie wolno mu zmieniać, chyba że to okaże się konieczne by uchronić rzecz od utraty lub uszkodzenia. Przechowawcy nie wolno też oddać rzeczy na przechowanie innej osobie bez zgody składającego, chyba że zmuszają go do tego okoliczności.

Przechowawca ponosi odpowiedzialność za całość powierzonej mu rzeczy na zasadzie winy. Jeśli bezprawnie zmienił miejsce przechowywania rzeczy albo oddał ją na przechowanie innej osobie nie będąc do tego uprawniony, odpowiada nawet za przypadkową utratę lub uszkodzenie (art. 841 k.c.).

Składający ma obowiązek zapłacić przechowawcy wynagrodzenie wynikające z umowy lub taryfy, albo przysługujące zwyczajowo. Powinien też zwrócić wydatki lub nakłady związane z należytym przechowaniem rzeczy.

Szczególnym rodzajem umowy, łączącym elementy przechowania i pożyczki, jest depozyt nieprawidłowy. Istotną jego cechą jest to, że rzeczy złożone do depozytu przechodzą na własność depozytariusza, który jest obowiązany zwrócić nie te same, lecz takie same rzeczy. Przedmiotem depoa-ytu nieprawidłowego mogą być tylko pieniądze, papiery wartościowe lub inne rzeczy zamienne.