Odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi
Na sprzedawcy ciąży szczególny rodzaj odpowiedzialności wobec kupującego. Jest to odpowiedzialność za jakość i stan prawny sprzedanej rzeczy. Kodeks cywilny nazywa ją rękojmią za wady fizyczne i prawne rzeczy.
Odpowiedzialność z tytułu rękojmi jest instytucją ustawową, stanowiącą automatyczną konsekwencję umowy sprzedaży, jeżeli strony nie umieściły w umowie specjalnych postanowień. Stronom bowiem wolno w umowie odpowiedzialność z tytułu rękojmi, przewidzianą w art. 556-576 k.c., wyłączyć, ograniczyć lub rozszerzyć. Jednakże ich swoboda napotyka w tej mierze na ograniczenia ustawowe. W szczególności niedopuszczalne jest ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi w umowach z udziałem konsumentów, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Nieważne jest również wyłączenie lub ograniczenie rękojmi, gdy sprzedawca podstępnie zataił wadę rzeczy.
Istotną cechą rękojmi jest to, że sprzedawca ponosi odpowiedzialność bez względu na swoją winę i bez względu na to, czy o wadzie rzeczy wiedział. Sprzedawca jest zwolniony z rękojmi, gdy kupujący wiedział o wadzie w chwili zawierania umowy lub wydania rzeczy. Sprzedawca nie odpowiada także za wady fizyczne powstałe po wydaniu rzeczy kupującemu, chyba że wady wynikły z przyczyny tkwiącej już poprzednio w rzeczy sprzedanej.
Wady fizyczne zachodzą wówczas, gdy sprzedana rzecz ma usterki zmniejszające jej wartość lub użyteczność, albo gdy nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, lub wreszcie gdy została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. W razie ujawnienia wady fizycznej kupującemu przysługuje według jego wyboru jedno z następujących uprawnień.