Z praktycznego punktu widzenia
Z praktycznego punktu widzenia bardzo istotna jest dla twórców i artystów wyko-nawców kwestia składek, do któiych opłacania w celach ubezpieczeniowych są oni zobowiązani. Materia ta unormowana była do końca 1998 r. w Rozdziale 7 (§ 44-50) rozporządzenia Rady Ministrów z 29.1.1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 ze zm.). Obecnie podstawową regulację w tym zakresie zawiera Rozdział 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wynika z niego m. in., iż osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, do któiych twórcy i artyści zostali zaliczeni (por. art. 8 ust. 6 pkt 2 tej ustawy), muszą z własnych środków finansować w całości składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe (por. art. 16 ust. 4 pkt 1 powyższej ustawy).
Wysokość składki na zaopatrzenie emerytalne twórców i artystów wykonawców uzależniona jest od podstawy jej wymiaru, którą stanowi kwota zadeklarowana przez twórcę lub artystę wykonawcę, nie niższa jednak od kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale (por. art. 18 ust. 8-10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).
Znacznie mniejszą specyfiką w stosunku do ogólnych zasad ubezpieczeniowych odznacza się kwestia podstawy wymiaru pieniężnych świadczeń ubezpieczeniowych, przysługujących twórcom i artystom. Właściwe jest tutaj obecnie unormowanie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.