UMOWA ZLECENIA
Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Przytoczona definicja sformułowana w art. 734 § 1 k.c. mówi jedynie
o dokonaniu czynności prawnych na rzecz dającego zlecenie, jednakże zgodnie z art. 750 k.c. przepisy o zleceniu stosuje się odpowiednio również do wszystkich umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, a więc których nie można zakwalifikować na przykład jako umowy o dzieło, umowy agencyjnej, umowy przewozu, umowy przechowania itd.
W rzeczywistości więc umowę zlecenia można scharakteryzować jako umowę, w której przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania na rzecz dającego zlecenie określonej czynności faktycznej lub prawnej. Przykładem umowy zlecenia jest umowa o wygłoszenie odczytu, o załatwienie sprawy w urzędzie, o wykonanie utworu muzycznego, umowa z adwokatem o prowadzenie sprawy w sądzie, z lekarzem o leczenie, umowa o pilnowanie obiektu itd.
Charakterystyczną cechą umowy zlecenia, odróżniającą ją od umowy o dzieło, jest to, że przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania jakiejś czynności lub usługi z dołożeniem należytej staranności, natomiast nie zobowiązuje się do osiągnięcia wyniku, nie gwarantuje, że czynność przyniesie zamierzony przez dającego zlecenie rezultat. Adwokat zobowiązuje
się prawidłowo i starannie prowadzić sprawę swego klienta, wykorzystując całą wiedzę i doświadczenie, nie przyjmuje jednak na siebie odpowiedzialności za wygranie sprawy, podobnie jak lekarz zobowiązuje się sumiennie leczyć pacjenta, ale nie gwarantuje jego wyleczenia.
Przyjmujący zlecenie nie odpowiada za szkody wynikłe z nieosiągnięcia rezultatu, chyba że nie dołożył należytej staranności przy wykonaniu zleconej mu czynności. Zleceniodawca, inaczej niż w umowie o dzieło, może udzielić wiążących wskazówek zleceniobiorcy.
Przyjmujący zlecenie powinien powierzone mu czynności wykonać w zasadzie osobiście. Tylko w wyjątkowych przypadkach może posłużyć się inną osobą, zawiadamiając o tym niezwłocznie kontrahenta. Wynika to z charakteru zlecenia, które jest umową opartą na zaufaniu do osobistych cech przyjmującego zlecenie, jego staranności i fachowości, a także z tego, że nie ma obiektywnego kryterium w postaci osiągnięcia wyniku, według którego można by oceniać wykonanie zobowiązania.
Umowa zlecenia może być odpłatna lub nieodpłatna. Zlecenie jest nieodpłatne, jeżeli strony wyraźnie tak się umówiły lub jeśli wynika to z okoliczności, na przykład matka prosi sąsiadkę o nadzór nad dziećmi w czasie jej nieobecności, za co ta nie ma zwyczaju brać wynagrodzenia. W pozostałych przypadkach zleceniobiorcy należy się wynagrodzenie ustalone w umowie lub wynikające z obowiązującej taryfy, a jeśli na tej drodze nie można ustalić jego wysokości – wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.