Bieg okresu przedawnienia
Bieg okresu przedawnienia, rozpoczynający się najczęściej w dniu, w którym roszczenie stało się wymagalne, może ulec zawieszeniu albo przerwaniu. Zawieszenie wstrzymuje tymczasowo bieg przedawnienia, a po ustaniu okoliczności powodującej zawieszenie przedawnienie biegnie dalej i nowy okres dolicza się do poprzedniego. Na przewidziany przepisami okres przedawnienia może się więc złożyć kilka krótszych okresów rozdzielonych okresami zawieszenia. Bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:
– co do roszczeń przysługujących dzieciom przeciwko rodzicom – na czas trwania władzy rodzicielskiej,
– co do roszczeń przysługujących osobom nie mającym pełnej zdolności do czynności prawnych przeciwko ich opiekunom i kuratorom – na czas sprawowania przez te osoby opieki i kurateli,
– co do roszczeń przysługujących jednemu z małżonków przeciwko drugiemu małżonkowi – na czas trwania małżeństwa,
– co do wszystkich roszczeń, gdy z powodu siły wyższej uprawniony nie może ich dochodzić przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw danego rodzaju – na czas trwania przeszkody.
Przerwa biegu przedawnienia powoduje skutki idące dalej niż zawieszenie. Po przerwaniu bieg przedawnienia rozpoczyna się od początku. Nie wlicza się do niego całego okresu, który upłynął do momentu przerwania. Przerwanie biegu przedawnienia powoduje:
– każda czynność przed sądem lub innym właściwym organem przedsięwzięta w celu dochodzenia roszczenia. Do czynności takich należy przede wszystkim wniesienie pozwu oraz złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji
– uznanie roszczenia przez dłużnika.
Roszczenia stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu albo ugodą zawartą przed sądem przedawniają się także, jednak okres przedawnienia wynosi dla takich roszczeń zawsze 10 lat, nawet jeśli są to roszczenia okresowe, roszczenia z czynów niedozwolonych itp., a więc takie, dla których przepisy kodeksu cywilnego przed wydaniem orzeczenia przewidują krótszy okres.