Złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku

W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca wprawdzie również ponosi odpowiedzialność za odziedziczone długi, ale tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku (art. 1031 § 2 k.c.). Ograniczenie to ulega zniesieniu w razie popełnienia przez niego nadużyć przy ustaleniu inwentarza.

Odrzucenie spadku musi być stanowcze i bezwarunkowe. Nie można odrzucić spadku na korzyść innej osoby. Złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku wytwarza taką sytuację, jakby odrzucający spadek spadkobierca nie żył w chwili śmierci spadkodawcy. Między innymi może to spowodować powołanie do dziedziczenia jego spadkobierców.

Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania (art. 1015 k.c.). Dla spadkobiercy ustawowego dniem tym jest zazwyczaj dzień śmierci spadkodawcy. Jeżeli jednak było wiadome, że spadkodawca sporządził testament, albo spadkobierca wiedział o istnieniu innych, bliższych spadkobierców, którzy wyłączają go od dziedziczenia, termin sześciomiesięczny może biec od innej, nieraz znacznie późniejszej daty, np. uzyskania wiadomości o odrzuceniu spadku przez inną osobę. Przy dziedziczeniu testamentowym wspomniany termin biegnie z reguły od dnia uzyskania wiadomości o istnieniu testamentu i jego treści.

Jeżeli spadkobierca w ciągu sześciomiesięcznego okresu nie złoży oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku, uważa się, że przyjął spadek wprost.