Szkoda niemajątkowa
Naprawienie szkody majątkowej na osobie (uszkodzenie ciała, wywołanie rozstroju zdrowia) obejmuje wyrównanie wszelkich kosztów wynikłych z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, na przykład kosztów leczenia, utraconych zarobków, kosztów opieki w domu, a ponadto rentę związaną z utratą zdolności do pracy zarobkowej.
Odrębnym zagadnieniem jest odpowiedzialność za tzw. szkodę niemajątkową, którą przepisy kodeksu cywilnego nazywają pieniężnym zadośćuczynieniem za krzywdę (art. 445 k.c.). W odróżnieniu od szkody majątkowej, której wynagrodzenie jest regułą, zadośćuczynienie za krzywdę przysługuje tylko w nieli-cznych, wyraźnie przepisami przewidzianych przypadkach, a mianowicie w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, pozbawienia wolności oraz nakłonienia człowieka za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu, a także w razie naruszenia dóbr osobistych (art. 448 k.c.). W razie śmierci poszkodowanego sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny odpowiednie odszkodowanie, jeśli nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.
Celem zadośćuczynienia za krzzywdę jest złagodzenie cierpień pokrzywdzonego przez stworzenie mu lepszej sytuacji życiowej. Wysokość przyznanej kwoty zależy od uznania sądu, który bierze pod uwagę rodzaj cierpień doznanych przez pokrzywdzonego i ich natężenie. Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach sprecyzował niektóre zasady odnośnie do wysokości zadośćuczynienia .