Forma pisemna
Forma pisemna jest wówczas zawarowana jedynie dla celów dowodowych. Oznacza to, że brak formy pisemnej nie powoduje nieważności czynności prawnej, a jedynie tak zwane utrudnienie dowodowe. Polega ono na tym, że w razie sporu przed sądem niedopuszczalny jest dowód z przesłuchania świadków lub stron na okoliczność dokonania czynności prawnej (np. zawarcia umowy), a to może mieć decydujący wpływ na treść orzeczenia. Wyjątkowo dowód z przesłuchania świadków lub przesłuchania stron może być dopuszczony, jeżeli obie strony wyrażają na to zgodę, jeżeli żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo jeżeli fakt dokonania czynności będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma
(art. 74 § 2 k.c.), na przykład gdy powód jest w posiadaniu listu, którego treść wskazuje, że między stronami została zawarta umowa. Forma pisemna jest zachowana, gdy zostanie złożony własnoręczny poddpis na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany.
– Forma pisemna z datą urzędowo poświadczoną, czyli tzw. datą pewną, polega na autorytatywnym poświadczeniu na dokumencie, że istniał on w chwili poświadczenia daty. Poświadczenie daty należy w zasadzie do notariusza, może być dokonane także przez organ państwowy lub organ gminy. Czynność prawna uzyskuje datę pewną także w razie wzmianki o jej dokonaniu w jakimkolwiek dokumencie urzędowym – od daty tego dokumentu, oraz w razie śmierci jednej z osób podpisanych na dokumencie – od chwili śmierci.
– Forma pisemna z podpisem urzędowo poświadczonym polega na stwierdzeniu autentyczności podpisu. Należy to w zasadzie do notariusza.