Dziecko i reprezentacja w obrocie cywilnoprawnym
Do chwili uzyskania pełnoletności dziecko jest reprezentowane w obrocie cywilnoprawnym przez swoich rodziców (ewentualnie opiekunów), ale to właśnie dziecko, a nie jego rodzice, jest stroną umowy, właścicielem rzeczy itd.
– a więc podmiotem stosunku cywilnoprawnego. Szczególnym przypadkiem uregulowanym w prawie cywilnym jest dziedziczenie majątku przez płód. Zgodnie z art. 927 k.c. dziecko już poczęte w chwili otwarcia spadku, to znaczy w chwili śmierci spadkodawcy, może być spadkobiercą, jeżeli urodzi się żywe.
Posiadanie zdolności prawnej nie jest – jak już wspomniano – uzależnione od posiadania określonych cech fizycznych, psychicznych lub prawnych. Jednakże zakres tej zdolności jest zróżnicowany, np. w zależności od wieku. Osoba, która nie ukończyła 18 lat lub przez małżeństwo wcześniej nie osiągnęła pełnoletności, nie może być wykonawcą testamentu (art. 968 § 2 k.c.), nie może być opiekunem ani kuratorem (art. 148 § 1 k.r. i op., art. 178 § 2 k.r. i op.), nie może też mieć szeregu dalszych praw i obowiązków. Nasuwa się więc uwaga, że zdolność prawna osoby fizycznej niekoniecznie musi oznaczać zdolność do posiadania wszystkich praw i obowiązków przewidywanych przez prawo cywilne, przepisy bowiem mogą niektóre z nich wyłączyć z zakresu zdolności prawnej. Podobnie jest w przypadku osób prawnych, które w swej zdolności prawnej są ograniczone nie tylko prawem, ale również okolicznościami faktycznymi (por. dalej).