Działanie siły wyższej
Śnieg i mróz, zaspy na drodze, gołoledź, które mogą zahamować transport drogowy i uniemożliwić wykonanie w terminie dostawy, nie są w polskich warunkach klimatycznych w okresie zimy przypadkami siły wyższej, gdyż doświadczenie życiowe pozwala je przewidzieć i odpowiednio uwzględnić w planach działania.
– Zdarzeniu nie można było zapobiec znanymi sposobami i urządzeniami, obiektywnie dostępnymi i normalnie stosowanymi. Obsuwanie się kamieni ze zbocza na prowadzącą przez góry szosę jest zjawiskiem częstym i można je przewidzieć, a w konsekwencji zapobiec jego skutkom. Dlatego spowodowana najechaniem na leżący głaz katastrofa samochodu nie jest następstwem siły w(yższej, gdyż z reguły można jej było zapobiec przez ostrożną jazdę.
– Zdarzenie musi pochodzić z zewnątrz. Wybuch kotła lub awaria instalacji w fabryce wskutek wady wewnętrznej, nawet najtrudniejszej do wykrycia, nie jest przypadkiem siły wyższej, bo są to elementy składowe przedsiębiorstwa, które odpowiada za ich eksploatację. Podobnie katastrofa pociągu lub innego pojazdu wskutek złego działania urządzeń.
Za działanie siły wyższej można uznać tylko wypadek odpowiadający wymie-nionym trzem kryteriom jednocześnie. Rozwój techniki i rosnące wraz z nim możliwości człowieka w dziedzinie opanowania sił przyrody znacznie ograniczają ilość występujących przypadków siły wyższej.
Z siłą wyższą, jako okolicznością wyłączającą odpowiedzialność za powstałą szkodę, mamy na przykład do czynienia w przypadku przedsiębiorstw posługujących się siłami przyrody (art. 435 k.c.), posiadaczy mechanicznych środków komunikacji (art. 436 k.c.), hoteli (art. 846 § 1 k.c.). W ramach zwyczajnej odpowiedzialności cywilnej siła wyższa wyłącza winę, a więc także prowadzi w rezultacie do wyłączenia odpowiedzialności.