UMOWA POŻYCZKI

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy gatunkowo oznaczonych, a biorący zobowiązuje się zwrócić taką samą ilość pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i jakości.

Pożyczone rzeczy lub pieniądze przechodzą na własność pożyczkobiorcy, stąd też ma on pełne prawo rozporządzenia nimi wedle własnej woli może je zbyć, zniszczyć, zużyć.

Na pożyczkobiorcy ciąży obowiązek zwrócenia nie tej samej, lecz takiej samej rzeczy, a więc rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości, którą powinien on po nadejściu terminu przenieść na własność wierzyciela.

Przedmiotem pożyczki mogą być tylko pieniądze lub inne ruchome rzeczy gatunkowo oznaczone, a więc takie, które są określone przez gatunek oraz miarę, ciężar, liczbę sztuk (węgiel, ziemniaki, chleb). Przy pożyczkach pieniężnych – zgodnie z zasadą nominalizmu – dłużnik w zasadzie ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy, niezależnie od zmiany ich wartości.

Pożyczka może być udzielona na czas oznaczony lub nieoznaczony. W tym drugim przypadku pożyczkobiorca obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni od dnia jej wypowiedzenia przez wierzyciela.

Zależnie od woli stron pożyczka może być bezpłatna lub odpłatna. Jeśli strony nic w tej sprawie nie postanowią, umowa jest zawarta pod tytułem darmym i dającemu nie należy się wynagrodzenie. Najczęściej stosowaną formą odpłaty za udzielenie pożyczki pieniężnej są odsetki. Gdy strony postanowiły w umowie, że pożyczka jest oprocentowana, ale nie ustaliły wysokości odsetek, dającemu należą się odsetki ustawowe, których wysokość określają przepisy.