Szkody wyrządzone osobom trzecim

Wyjątkowo można dochodzić naprawienia szkody od samego niepoczytalnego, gdy nie ma osoby zobowiązanej do nadzoru albo nie można od niej uzyskać zaspokojenia roszczeń, jeżeli z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i sprawcy wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.

Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez osobę, której powierzono dokonanie czynności ponosi ten, kto czynność powierzył. Chodzi tu o szkody wyrządzone osobom trzecim przy dokonywaniu zleconej czynności.

Również ten rodzaj odpowiedzialności opiera się na zasadzie domniemanej winy. Przepisy każą domniemywać, że wina tkwi w wyborze niewłaściwej osoby. Powierzający czynność może się uwolnić od odpowiedzialności jeśli wykaże, że nie ponosi winy w wyborze albo że powierzył wykonanie czynności osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności (art. 429 k.c.). Na przykład nabywca telewizora powierzył zainstalowanie anteny telewizyjnej rzemieślnikowi, który w trakcie pracy stłukł szybę w oknie sąsiada. Właściciel telewizora ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Może się od niej jednak uwolnić wykazując, że wybrał wykonawcę z należytym doświadczeniem lub że ten zawodowo trudni się zakładaniem anten telewizyjnych.

Jeśli bezpośredni sprawca szkody, za którego zleceniodawca ponosi od-powiedzialność, zawinił szkodę, odpowiedzialność ciąży na obu tych osobach i jest solidarna. Osoba, która zgodnie z przedstawionymi zasadami naprawiła szkodę wyrządzoną przez kogo innego, ma roszczenie regresowe wobec bezpośredniego sprawcy.