Nowe warunki społeczno-gospodarcze

Zarządzanie to proces rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji. Efektywne realizowanie funkcji zarządzania wymaga od kierownika umiejętności współdziałania z ludźmi. Zarządza się szkołą majątkiem, funduszami, terenami, na-tomiast ludźmi można tylko kierować. Jak powiedział P. F. Drucker, Pan Bóg nie stworzył ludzi jako „zasobów” dla organizacji. Kierowanie ludźmi obejmować będzie komunikowanie się, motywowanie, wywieranie wpływu, współdziałanie. Jest rzeczą zrozumiałą że kierowanie kimkolwiek, tzn. wywieranie pożądanego wpływu, wiąże się z posiadaniem władzy i autorytetu. Jako źródło władzy wymienia się m.in. kary i lęk przed nimi, nagrody i satysfakcję materialną czy moralną, tradycję, charyzmę, wiedzę i delegację. Autorytet traktowany jest jako emanująca z człowieka siła wewnętrzna oraz zewnętrzna, wynikająca z uprawnień i przywilejów zajmowanego stanowiska. Coraz mniejsze znaczenie tradycji czy charyzmatycznego przywództwa, kary czy lęku przed szefem sprawia, że nagradzanie pożądanych zachowań, delegowanie na pracowników większych uprawnień, a przede wszystkim wiedza i doświadczenie kierownika zyskują na ważności.

Nowe warunki społeczno-gospodarcze zmieniły rolę dyrektora – obecnie, jako menedżer nie ma zaspokajać potrzeb pracowników, ale tworzyć warunki, w których będą mogli się rozwijać i realizować indywidualne potrzeby oraz ponosić odpowiedzialność za dokonywane wybory i zachowania. Menedżer musi wiedzieć, że największe wartości tkwiąw człowieku, a jego roląjest ich dostrzeżenie i uświadomienie pracownikowi.