FORMA CZYNNOŚCI PRAWNYCH

Forma czynności prawnych – a dokładniej: zawartych w nich oświadczeń woli -jest w zasadzie dowolna. Wedle swej woli strony mogą ich dokonywać ustnie, na piśmie, w sposób dorozumiany itd. Nazywamy to zasadą swobody wyboru formy, lub krócej: zasadą swobody formy. Zasada swobody wyboru formy czynności prawnej jest przez osoby fizyczne i prawne szeroko wykorzystywana w praktyce, gdzie zwłaszcza umowy, miliony umów, zawiera się w sposób najprostszy, najczęściej ustnie a zwłaszcza per facta concludentia, to znaczy przez różne czynności faktyczne wyrażające wolę zawarcia umowy. Klient kładący na ladzie kiosku pieniądze i wskazujący tytuł gazety niedwuznacznie wyraża wolę jej kupienia, wrzucenie monety do automatu w holu uczelni jest formą oświadczenia woli zmierzającego do nabycia kubka kawy itp. Możliwość swobodnego decydowania o formie danej czynności prawnej i wybierania takiej, jaka w danych warunkach jest najbardziej odpowiednia, upraszcza zawieranie umów i dokonywanie jednostronnych czynności prawnych, ułatwiając tym samym szybki obrót dobrami i usługami .

Obowiązek nadania czynności prawnej określonej formy istnieje tylko wówczas, gdy wynika to: 1) z ustawy, 2) z zawartej uprzednio umowy. Odróżniamy formę zwykłą i formy szczególne. Jeżeli ze wspomnianych źródeł (ustawy lub wcześniejszej umowy stron) nie wynika obowiązek zachowania formy szczególnej, czynność prawna może mieć zwykłą formę.