Zasady nabywania prawa do świadczeń

Regulację świadczeń ubezpieczeniowych i zasad ich ustalania zaliczyć należy do sfery prawa materialnego, normującego prawa i obowiązki twórców oraz artystów wykonawców z tytułu ubezpieczenia społecznego. Poza rodzajami świadczeń kluczowe znaczenie odgrywają dwa zagadnienia, od których uzależnione jest samo uzyskanie określonych uprawnień, jak również ustalenie ich rozmiaru, a mianowicie:

– 1) okresy aktywności zawodowej, których upływ decyduje o możliwości domagania się przyznania danego świadczenia oraz

– 2) podstawa ich wymiaru.

Okresy aktywności twórców i artystów wykonawców, uprawniające do świadczeń emerytalno-rentowych – to tzw. okresy składkowe, które zróżnicowane zostały na występujące po i przed wejściem w życie powyżej wskazanej ustawy emerytalnej z 1973 r. (datę graniczną stanowi tu więc 1.1.1974 r.). Te drugie mają znaczenie dla celów ubezpieczeniowych pod dwoma warunkami:

– 1) pozytywnego zakwalifikowania przez Komisję do Spraw Zaopatrzenia Emery-talnego Twórców oraz

– 2) opłacania składek przez osobę zainteresowaną za cały okres działalności twórczej lub artystycznej po 1.1.1974 r. (por. art. 6 ust. 2 pkt 9 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – Dz.U. Nr 162, poz. 1118).